Kanchanaburi dag 2

Nacho kwam met het idee om de trein te nemen naar een van de watervallen, ook om te zwemmen. De weg erheen zou heel mooi zijn. De treinreis was inderdaad prachtig. Grotendeels langs de rivier met een mooi uitzicht. We reden door de bergen waardoor soms de tailway aan een kant van de berg was vastgemaakt en aan de andere kant kon je helemaal naar beneden kijken en tussen de bergen door.

Daar aangekomen was het nog 20 minuten lopen. De jongens vonden een bal waarmee ze de hele weg steeds overschoppen (toen we terug kwamen hebben ze de bal natuurlijk weer op de ‘gevonden’ plek terug gelegd).

Eenmaal aangekomen was er een hele mooie waterval waar je voorzichtig op kon klimmen, wel heel glad dus ben niet zo ver gegaan. Daarnaast voelde Gonzalo iets aan zijn voet, vlak daarna zagen we een dode krab liggen, dus ik ben daar niet in het water gegaan. Beneden was er ook een ‘handgemaakt’ meertje waar je in kon zwemmen. Ik liet Nacho er eerst in gaan om zeker van te zijn dat er geen krabben of sabbelende visjes in zaten. Nee dus, dus heb ik gezwommen. Vervolgens hadden we nog anderhalf uur over en zijn we naar de rivier gelopen. Het was een zeer afgelegen gebied, af een toe een huis met een paar blaffende honden. Nacho is bang voor honden, want hij is een keer aangevallen door honden. Zelf ben ik ook geen liefhebber van deze honden, aangezien de opvoeding wel heel anders is dan in Nederland. Gonzalo hielp ons door de honden af te leiden en dan liepen wij erlangs. We eindigde bij we een resort, we werden toe gelaten om de rivier te bekijken. Uitzicht viel uiteindelijk tegen daarnaast bleken we ook op te moeten schieten om de laatste trein naar Kanchanaburi te halen. Maar voordat we weg gingen wilde de jongens nog wel een foto maken en terwijl ik daar wachtte hoorde ik veel gemiauw. Het kwam onder een verhoging vandaan waar ik een klein poesje zag. Door haar eronderuit te lokken kon ik haar aaien. Toen Gonzalo ook nog kwam had ze veel aandacht. Toen we weg gingen begon ze weer te mauwen en liep achter ons aan.

De terugweg was de heuvel op en het begon hard te regenen. We liepen snel om tijd in te halen en in de trein hebben we vooral geslapen.

We zijn een station eerder eruit gegaan om de beroemde brug van Kanchanaburi te bezoeken. Deze had een grote rol in de Tweede Wereld Oorlog, en daarom is er ook een film over die brug gemaakt, waardoor hij nu zo beroemd is. Alleen de film hebben we dan niet gezien. Je loopt daar zo over het spoor en kan dan je foto's maken. Als er dan een trein komt (ongeveer 5 keer per dag) stopt hij, toetert. Zo hebben de mensen op de brug de tijd om in de hokjes naast de rails te gaan staan. Vervolgens rijdt hij rustig langs.

’s Avonds, in onze kamer, hebben we muziek gespeeld en iedereen deed leuk mee, hele gezellige groep. Een van hun is Susanne. Een meisje uit Utrecht waarmee ik een leuke klik had. Ga zeker een keer naar d'r toe als ik terug ben!