Tauranga and Rotorua

's Morgens ontbijten we met z'n drieën, daarna moeten we afscheid van Honey nemen. Zij gaat naar het noorden (Northland) en wij naar Tauranga (oosten). In de auto hebben Jessica en ik leuke gesprekken waardoor we elkaar beter leren kennen, het is echt een hele leuke meid.

Als we in Tauranga aankomen lopen we eerst een stuk door het stadje, wat niet heel veel voorstelt, daarna rijden we verder naar Mount Manganui. Vlak voor we daar aankomen besluiten we te lunchen. Dat doen we iets verderop waar we een heel mooi uitzicht hebben over het strand en over de berg Manganui en vlakbij een een wat kleinere berg dat op een schiereiland lijkt.

Na het eten besluiten we eerst de kleinere berg te beklimmen. We hebben daar mooi uitzicht over het strand en het water, maar we zijn al na 20 minuten weer terug op het strand. Als we het strand aflopen om Mount Manganui te beklimmen begint het een beetje te regenen. Ook duurt het even voor we weten waar de ingang is.

We lopen eerst naar de top. Wat heel mooi uitzicht geeft over heel Tauranga en de oceaan. Het is een adembenemend uitzicht. Na wat foto's d nemen besluiten we via een andere weg naar beneden te gaan. Eenmaal beneden lopen we ook nog over het pad op de berg, waardoor je steeds aan het water loopt. Het is echt fantastisch.

Terug bij de auto rijden we naar een camping. Die blijkt vol, maar mogen wel ergens anders staan. Er is een keuken en wij besluiten uitgebreid te koken. In de keuken zijn heel wat andere mensen.

Ik maak een praatje met iedereen en kom erachter dat iedereen uit Duitsland komt. Ze vertellen mij ook dat 95% van de mensen op deze camping Duitsers zijn, dus mijn gevoel daarin klopt. De meesten werken hier voor langere tijd dus velen kennen elkaar.

Uiteindelijk eten we samen met twee Duitse jongens en twee Duitse meiden, die hier ook werken. Daarnaast hebben zij ook het plan opgevat om de volgende dag naar Rotorua te gaan, dus wellicht zie ik ze daar nogmaals.

De volgende dag gaan we, na het ontbijt, richting Rotorua. Vlak voor we vetrekken bel ik een raft-school en die geven aan dat wanneer ik 4 mensen bij elkaar krijg, we voor de volgende dag (zaterdag) korting krijgen met het raften. Dus app ik meteen met de Duitse jongens. Die willen wel mee en tevens een vriend van hen. Dan besluit ook een andere jongen mee te gaan dus hebben we meteen 6 mensen bij elkaar, besparen allemaal 40 dollar.

In Rotorua gaan we eerst naar een Tourist information om te vragen wat er allemaal te doen is. Vervolgens rijden we naar een parkeer plaats waar we mogen overnachten. Vlakbij is een gebouw waar we lunchen. Op die manier kunnen we wennen aan de geur van Rotorua. Rotorua heeft namelijk allemaal aardgassen wat heel sterk ruiken. Een beetje naar rotte eieren, niet fijn dus. Er staan allemaal tulpen in de tuin van dat gebouw en ik zie toeristen allemaal foto's maken. Lijkt wel of ik weer in Nederland ben met al die tulpen en de toeristen die in de tulpen gaan zitten.

's Middags gaan we naar een tweedehands winkel. Ik heb een lange pyjama broek nodig en Jessica wil een warm vest kopen. Hier slagen we in. De eigenaar en eigenaresse zijn heel aardig en vertellen ons over mooie plekken die we zeker moeten bezichtigen 's Avonds gaat Jessica vroeg naar bed en ik zit nog even buiten als er twee auto's de parkeerplaats opkomen. Het blijken de twee Duitse jongens te zijn en hun vriend en besluiten we met z'n vieren wat te gaan drinken.

Voor we weggaan rijdt er een van hen weg en komt later terug. Dus ik loop naar het meisje toe om te vragen of alles oké is maar het bleek een andere Van te zijn geweest die weg ging. Ik vraag ook aan haar of ze mee uit gaat. We zijn naar bars met live muziek gegaan en omdat ik de enige niet Duitser ben kon ik meteen mijn Duits oefenen.

De volgende dag staan we vroeg op voor de markt. Er zijn veel kraampjes waar we van alles kunnen kopen. Ik koop bij een kraampje een soort van oliebollen (althans het zijn oliebollen, maar ze noemen het hier niet zo en is ook niet voor 'Oud en Nieuw') en wat groentes. Het is hier veel goedkoper is dan in de winkel. Als we terugkomen besluiten we met één auto naar de raftschool te gaan.

Eenmaal daar krijgen we een fleece vest, daarover een wetsuit en daarna nog een jas en waterschoenen. Vandaar gelukkig niet koud gehad! Ook krijgen we een helm, Ik de enige met een gele helm, dus ik ben makkelijk te herkennen op de foto's. Vervolgens gaan we allemaal in een auto en rijden we naar de rivier. Daar krijgen we eerst, op de kant, instructies en vervolgens mogen we de boot te water laten er er in klimmen. Ik vind het dood eng, dus iedereen stimuleert mij wat helpt. Na de eerste kleine versnelling vind ik het ineens heel leuk en is mijn angst weg. In het begin oefenen we alle instructies zodat, als het erop aankomt, we precies weten wat we moeten doen. Zoals stoppen met peddelen, in de boot gaan zitten en de veiligheid-houding. Het was een leuke manier en zo wist je meteen wat je moest doen.

We waren met twee boten, de ene was waar wij in zaten met de instructeur en de andere zat een andere instructeur die een camera
bij zich had, hij ging steeds vooruit. Ook kon hij ons te hulp schieten wanneer dat nodig was. Daardoor moesten we elke keer weer even wachten zodat hij de camera kon opzetten. Terwijl we dan wachtten hadden we leuke gesprekken of deden we wat spelletjes terwijl we tegen de stroom inroeien. Op een gegeven moment stoppen we op een plek en geeft de instructeur aan dit de laatste afstap mogelijkheid is als je niet van de waterval af wilt. Iedereen wil door. Ik ook, met enige twijfel, maar het is nu of nooit dus dat geeft de doorslag. En weer moeten we even wachten voor de boot met de camera, die vlak voor ons van de waterval af gaat, dus ik stel veel vragen over wat je moet doen als we omslaan en je onder de boot komt. Dat is namelijk wel een beetje mijn angst. Onze begeleider geeft aan dat hij de boot zal omdraaien, dus het komt goed.


Ik hoop maar dat we niet omklappen. Ik ga meteen in de veiligheid houding en wacht op de val. De val zelf is leuk voor een paar seconden, maar dan klapt de boot om en vallen we in het water. Ik raak gelijk in paniek. Gelukkig kom ik meteen boven en is Oliver (één van de Duitse jongens) daar, dus dat geeft rust. Hij helpt ook met herinneren wat ik moet doen. Als de boot terug is gedraaid kom ik er niet zelf in, maar Nico (een andere Duitse jongen) trekt mij er zo in, super fijn die hulp. Nog een aantal foto's gemaakt en vervolgens weer verder. Dan mag Nico op de punt zitten en als we van een andere versnelling afgaan valt hij in de boot. Vervolgens nemen we ook nog foto's, terwijl ieder telkens met zijn tweeën voor in de boot zitten, de instructeur noemt het de Titanic scène. Eenmaal terug dragen Jessica en ik de peddels naar de auto en de jongens de boot. Wanneer we bij het bedrijf terug zijn laten ze ons de foto's zien. Het waren er 180 en dat terwijl ze er normaal maar 50 maken. Super leuk! We krijgen ze op een stikje en Oliver gaat ze op dropbox zetten.


's Middags lunchen we bij de Mac en daarna keren we terug naar de auto. Daar ontmoeten we Emiko, een meisje uit Japan, die ook met ons besluit mee te reizen en omdat ze geen bed heeft in haar kleine auto besluiten we dat ze op onze voorbank mag slapen. Eerst twijfelt ze of ze haar eigen auto hier wil laten. Ze vertrouwt het niet helemaal, dus neemt ze hem toch mee. Als het donker wordt, gaan we naar de Red Forest. Daar kun je op loopbruggen van boom naar boom lopen. Er hingen allemaal lichtjes in de bomen, die het heel gezellig maken.
's Avonds koken we gezamenlijk. Met een stuk of 10 personen, heel gezellig. Iedereen maakt een gerecht en we delen het met elkaar.

De volgende dag gaan we naar Wai o Tapu, waar allemaal Sacred Waters zijn. We krijgen een kaart en daar staat in welke kleur je krijgt, bij het mixen van de verschillende 'chemicals'. Zou eigenlijk een heel leuk science uitje zijn om zelf te doen in de klas. Het was heel indrukwekkend, maar het stonk enorm.

We hebben het hele park door gelopen en zijn daarna naar de Red Forest gegaan, waar we de dag ervoor ook waren. Hier zijn ook op de grond allemaal verschillende paden die je kan bewandelen. We kozen de kortste route van 30 min gedaan en dat was nog indrukwekkender dan 's nachts. Eenmaal terug zijn de Duitse jongens terug gegaan naar Tauranga, omdat ze de dag erna weer moeten werken. Wij hebben nog een wandeling langs het water gemaakt. Een prachtige wandeling, alleen wel veel vliegen die het ons lastig vielen. Eenmaal terug hebben we weer samen gekookt.

De volgende de ochtend ga ik met Emiko naar de Lakes van Rotorua. Heel mooi. Er zijn verschillende Lakes en sommige zijn moeilijk te vinden. De foto's die we van deze Lakes kunnen maken zijn echt uniek, ook al is het heel bewolkt. De anderen besluiten andere activiteiten te kiezen voordat we met z'n allen door reizen. Zo gaat Anna met een vriend de berg op met een 'sky' lift en racen er daarna af met van die scooter-achtige dingen. Toen ik al hun verhalen hoorde vond ik het toch wel jammer, er niet bij geweest te zijn.