Dunedin deel 1

De ochtend erna rijden we naar Dunedin. Onderweg stoppen we nog bij een strand om pinguïns te spotten, maar die zijn er alleen voor sunrise of na sunset. Dit is een plek waar ik met mijn ouders en zusje ook ben geweest 13 jaar geleden net als de Moeraki Boulders. Wat de volgende stop van ons is. Helaas is het heel koud en komt het water op dus kunnen we niet te lang blijven willen we droge voeten houden.

Onderweg naar Dunedin komt Jamie tot de realisatie dat ze ook kan schijven als ze blij is. Een hele nieuwe wereld gaat voor har open. Want eerst kon ze alleen in haar slechte momenten schrijven, wat haar limiteert omdat ze altijd eerst in dat vervelende gevoel moet komen. Het is zo leuk om te zien hoe gefascineerd ze hierover is. Je ziet echt dat dit bij haar past.

In Dunedin gaan we eerst naar de steilste straat van de wereld. We lopen naar boven wat al een hele exercise is. Op Google lezen we dat er elk jaar contests gehouden worden om naar boven en beneden te rennen. Het record staat op 1 minuut en 56 seconden, wauw!

De jongens besluiten naar boven te rijden met de auto. Dus Jamie en ik filmen dat. Hun vonden het heel spannend omdat ze niet wisten of hun auto het zou redden maar ze hebben het gehaalt.

Nico had beloofd Jamie en mij op pizza te trakteren, omdat hij toen Luis 'Ruby' (hun auto) had, met ons mocht mee rijden. Dus lunchen we met pizza. Ook had ik geregeld dat Jamie's naam op de verzekering zou komen zodat zij ook af en toe kan rijden dus na lunch mocht zij voor het eerst rijden. Was even wennen voor haar. De heuvel op stonden we dan ook bijna stil en soms reed ze iets te ver links maar na een tijdje oefenen had ze het al goed onder de knie.

We besluiten naar de tunnel Beach te gaan. Later horen we dat het vroeger van mensen privé was en de vader niet wilde dat zijn dochters met alle andere mensen op het strand zouden zwemmen, dus heeft hij die tunnel gemaakt zodat ze een privé strand hadden. Als we er aankomen wil Nico eerst foto's van ons maken op de rotsen en vervolgens op het strand. Jamie en ik gaan het water in, maar als ik even niet oplet krijg ik een golf over mij heen die mijn jurk nat maakt. Dus stel ik voor te gaan zwemmen. Nico en Jamie doen mee in hun ondergoed en ik gewoon met mijn jurk aan. Iedereen op het strand en op de rotsen kijkt toe. Luis blijft veilig op het droge.

's Avonds gaan we naar een plek waar we pinguïns kunnen zien. Helaas moeten we daarvoor de hoofdprijs betalen en een paar uur wachten tot de pinguïns naar land komen dus kijken we naar de zeehonden en maken foto's op de rotsen. Daar zijn allemaal zeemeeuwen. Op een gegeven moment zien we een konijntje tussen de meeuwen, waarop Jamie reageert dat konijntje ben jij Lotte en de zeemeeuwen zijn alle Duitsers hier in Nieuw zeeland. Haar motto is 'Duitsers nemen langzamer hand de wereld over' aangezien overal waar je komt wel Duitsers zijn.

De jongens besluiten nog een nachtje bij ons de blijven (ze kunnen geen afscheid van ons nemen). We verblijven op een rustig plekje net buiten dunedin. Er is een schommel dus gaan we daarop. Nico pakt een touw uit de auto en maakt dat vast aan de schommel zodat we daaraan kunnen trekken en de schommel nog hoger gaat. Ook maken we een nacht wandeling. Jamie heeft het koud dus wikkeld nico haar in de deken die we hadden meegenomen en kreeg de nieuwe bijnaam borito. Savonds hebben we nog aan het water gezeten en genoten van het uitzicht op dunedin.