Lewis pass

We komen al snel bij de westkust aan, Greymouth, waar we wat boodschappen doen en vervolgens doorreizen, want we komen hier nog wel een keer terug. Terwijl we rijden zie ik dat de richtingaanwijzers het niet doen en ook de lichten doen het niet. Dus ik vraag Jamie de auto uit te gaan om het te checken, maar zodra ze de auto uit is werkt het weer. Apart, maar wel een grote opluchting. In Reefton blijven we voor de nacht. Het is niet echt een stadje waar veel te beleven valt, dus blijven lekker op de camping en deze keer vertel ik mijn levensverhaal.

De ochtend erna vullen we water bij, pompen we de banden op en Nico tankt. Wanneer we wegrijden ziet Nico twee lifters, die dezelfde kant op moeten als ons, dus nemen we die mee. Ze komen uit Frankrijk en reizen, voor 6 weken, door NZ.
Wij rijden weer achter Nico, aan die flink gas geeft, dus ik race erachter aan. Bij elke bocht moet Jamie, die nu in het midden zit het plafond vasthouden om niet op onze vreemde gast te vallen. Hahah super grappig, maar zijn ook wel blij als we er zijn. Ze stappen vlak voor onze stop uit. Wij, gaan naar de hot pools maar als we binnen komen voelen we ons meteen niet op onze plek. Het is veel te luxe en veel te duur voor ons van leventje. Dus gaan ook maar snel door. De tweede stop is een mooie plek om te lunchen volgens Nico, maar valt toch een beetje tegen. Na onze gezonde lunch met hummus en avocado rijden we door naar Hammer Springs. We komen aan en gaan meteen naar de isite. Hier checken we of het waard is naar de hot pools te gaan, maar weer is het duur daarnaast hebben we internet hier dus besluiten we sociaal te zijn naar onze telefoon.

Om half 5 is er bungee jumping aan het begin van de brug van Hammer Springs, dus rijden daarheen om het te bekijken. Super tof! Nico heeft het mij al verboden te kijken, aangezien ik al hoogte vrees kreeg bij hiking.
De camping waar we die nacht verblijven zit vol met sandflies. Ahh I hate them. We trekken lange kleding aan, en ik spray me vol met muggen spray maar nog steeds heb ik de dag erna 62 muggenbeten, super!
We ontmoeten 2 Americaanse jongens en een jong gezin uit Hongarije waar we de avond mee doorbrengen. Het jonge gezin heeft een dochter Victoria van bijna twee en ze is al naar 23 landen geweest, ze reizen al een tijdje de hele wereld over en verdienen geld online, echt een droom! Een van de Amerikaanse jongens woont in Alaska en vertelde over hoe hij een tourguide is en soms zijn klanten van beren moet redden. Altijd leuk andere mensen leren kennen en hun verhalen te horen.

Als ik die ochtend erna 62 muggenbulten rijker ben, rijden we verder. Nico zegt dat er een paarden range is, op de weg terug naar Christchurch. Ja... daar zeg ik geen nee tegen. Helaas vinden we de paarden niet. Wel ontmoeten we een vrouw, die Nederlands blijkt te zijn en een schildering op de muur maakt van een waterput. Deze schildering represents het dorpje Waikari. Zoals de treinstation van het dorpje, het eerste winkeltje van de stad, de bergen waar de stad achter ligt etc. We raken aan de praat met haar dochters haar die op de waterput spelen. Ze zijn 7, 10 en 13 jaar en vinden ons gezelschap maar al te leuk. Ze vertellen ons uitgebreid over hun school, vrienden, familie en interesses. Super lief. Kan nog goed herinneren toen ik zo jong was hoe leuk ik het vond om met grote meiden en jongens te praten. Vervolgens besluiten we te lunchen in het lokale cafeetje voordat we onze reis naar Christchurch vervolgen.