New Plymouth and the west cape
Blijf op de hoogte en volg Lotte
09 Oktober 2018 | Nieuw Zeeland, New Plymouth
Vanaf de tangariro reiden we naar new Plymouth over de forgotten highway. Dit heet zo omdat het een weg is door de middle of nowhere. We beginnen vrij laat dus al snel is het donker. We zien amper leven over deze 148 km lange weg. Daarnaast is het een hele bochterige weg met om de haverklap wegwerkzaamheden dus we doen ruim 3 uur over deze weg. In het begin heel indrukwekkend hoe er echt geen leven te bekennen is op een paar wilde dieren die op de weg leven na, maar na een tijdje duurt het vooral heel lang. We hebben nog geen 10 huizen gezien en maar 1 tegenligger gehad. Tegen de tijd dat we in New Plymouth aankomen is het al 11 uur, we hebben er ruim 2 uur langer over gedaan dan verwacht.
De ochtend erna gaan sonia en honey naar een hostel, omdat ze dat fijner vinden. Ik kan dus lekker rustig aandoen deze ochtend. Aan het eind van de ochtend ga ik naar het pukekura Park, een heel groot park in wellington. Hier loop ik ruim 4 uur rond. Er zijn allemaal dingen te zien dus ga ze allemaal af, een waterrat, een teather aan het water, een dierentuin, unieke bomen, etc.
Aan het eind van de middag ga ik de stad in waar ik honey nog even zie, en naar een art galary. Helaas is het al gesloten maar ze zeggen dat de buitenkant van deze art galary spectaculaider is dan de binnenkant. Er is ook een gratis muceum maar besluit dat over te slaan.
Savonds kook ik een hele uitgebreide curry voor 2 dagen, en eet ik samen met mijn Franse buren. Een stel die nu al 10 maanden aan het reizen en werken zijn. Hun vertellen dat het museum zeker de moeite waard is dus misschien had ik er toch heen moeten gaan.....
De ochtend erna besluit ik de costal walkway te lopen. Dit is een wandeling helemaal langs de kust en als je het helemaal loopt is het ruim 3 uur. Ik loop voor 1,5 uur en erna haalt honey my op en rijd mij terug naar haar auto. Het is exht een hele mooie wandeling, er staan ook steeds borden met unieke dingen die je vanaf de wandelroute kan zien, zoals een waterval, stranden, kunstbeelden etc.
Vervolgens reiden we naar de west cape. We nemen een afslag tevroeg, dus moeten een stuk lopen. Al snel zien we dat we daarvoor ook een rivier moeten oversteken. Voor we oversteken zie ik een man en 2 kinderen dus vraag hem hoe we daar het beste kunnen komen. Hij zegt dat we kunnen oversteken of omreiden. We raken in gesprek. Hij is een Maori en verteld ons over hoe de westerse mensen hun land af pakte. Zonder te vragen en gaven er amper iets voor. Hun konden daardoor hun leven niet meer leven en als ze dat wel probeerde werden ze opgepakt en in gevangenissen in dunedin gezet. Nog steeds hebben hum minder zeggen dan de 'blanken.' de kinderen waren super leuk en vonden ons bezoek heel gezellig. Leukste vonden ze onze telefoons, wat ze nog niet eerder gebruikt hadden, dus appte ze elkaar van mijn telefoon naar die van honey en terug. Ze genoten echt. Zo leuk hoe bij je ze kan maken met zo iets kleins.
We hebben omgereden naar de vuurtoren waar we in een kleine wandeling heen konden lopen. Helaas was het weer minder maar we hebben wel weer een vuurtoren van ons lijstje af kunnen strepen.
De ochtend erna gaan sonia en honey naar een hostel, omdat ze dat fijner vinden. Ik kan dus lekker rustig aandoen deze ochtend. Aan het eind van de ochtend ga ik naar het pukekura Park, een heel groot park in wellington. Hier loop ik ruim 4 uur rond. Er zijn allemaal dingen te zien dus ga ze allemaal af, een waterrat, een teather aan het water, een dierentuin, unieke bomen, etc.
Aan het eind van de middag ga ik de stad in waar ik honey nog even zie, en naar een art galary. Helaas is het al gesloten maar ze zeggen dat de buitenkant van deze art galary spectaculaider is dan de binnenkant. Er is ook een gratis muceum maar besluit dat over te slaan.
Savonds kook ik een hele uitgebreide curry voor 2 dagen, en eet ik samen met mijn Franse buren. Een stel die nu al 10 maanden aan het reizen en werken zijn. Hun vertellen dat het museum zeker de moeite waard is dus misschien had ik er toch heen moeten gaan.....
De ochtend erna besluit ik de costal walkway te lopen. Dit is een wandeling helemaal langs de kust en als je het helemaal loopt is het ruim 3 uur. Ik loop voor 1,5 uur en erna haalt honey my op en rijd mij terug naar haar auto. Het is exht een hele mooie wandeling, er staan ook steeds borden met unieke dingen die je vanaf de wandelroute kan zien, zoals een waterval, stranden, kunstbeelden etc.
Vervolgens reiden we naar de west cape. We nemen een afslag tevroeg, dus moeten een stuk lopen. Al snel zien we dat we daarvoor ook een rivier moeten oversteken. Voor we oversteken zie ik een man en 2 kinderen dus vraag hem hoe we daar het beste kunnen komen. Hij zegt dat we kunnen oversteken of omreiden. We raken in gesprek. Hij is een Maori en verteld ons over hoe de westerse mensen hun land af pakte. Zonder te vragen en gaven er amper iets voor. Hun konden daardoor hun leven niet meer leven en als ze dat wel probeerde werden ze opgepakt en in gevangenissen in dunedin gezet. Nog steeds hebben hum minder zeggen dan de 'blanken.' de kinderen waren super leuk en vonden ons bezoek heel gezellig. Leukste vonden ze onze telefoons, wat ze nog niet eerder gebruikt hadden, dus appte ze elkaar van mijn telefoon naar die van honey en terug. Ze genoten echt. Zo leuk hoe bij je ze kan maken met zo iets kleins.
We hebben omgereden naar de vuurtoren waar we in een kleine wandeling heen konden lopen. Helaas was het weer minder maar we hebben wel weer een vuurtoren van ons lijstje af kunnen strepen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
