Coromandel

Maandag sta ik vroeg op om naar Coromandel te reizen. Daar heb ik afgesproken met een Koreaanse meid, Honey, om samen naar de hot water beach te gaan. Helaas vertrek ik tijdens spits tijd, wat in Auckland goed te merken is. Het verkeer staat behoorlijk vast en vervolgen zijn het veel bergweggetjes. Ik kom een uur later aan dan afgesproken, goed bezig.

De Hot Water Beach is een plek waaronder heel heet water is, dus als je een gat gaaft en het mengt met zee water heb je een badje met heerlijke temperatuur. Het is heel raar gezicht, een leeg strand -op een stuk- na waar heel veel mensen aan het graven zijn. Je loopt over het zand en voelt waar het warmer is, daar ga je graven. Ons lukte het niet om een plek te vinden, gelukkig kwam er een meneer naar ons toe die zei dat we hun kuil mochten overnemen. In het begin verrukkelijk, maar omdat we er geen koud bij deden werd het steeds heter. Uiteindelijk hebben we een emmer geleend om er zo koud bij kunnen doen, alhoewel het niet geweldig hielp.

Daarna zijn we naar Whihianga gereden, een grotere stad waar we boodschappen deden en hebben getankt. We hebben er ook nog even rond gekeken en we waren het eens dat het een beetje op een verlaten stad leek; het zag er namelijk leeg en verlaten uit.
Vervolgens zijn we naar Otama strand gereden. Hiervoor moesten we een stijle berg op (sorry Van), maar het uitzicht was geweldig. Ik reed voorop en stopte soms om foto's te maken. Op een gegeven moment bleek Honey niet meer achter mij te zijn met haar auto, dus besloot ik op haar te wachten. Maar ze kwam niet. Dus ging ik bezorgd terug, het bleek gelukkig oké. Ze was -ook- aan het fotograferen.
We volgden onze weg naar een camping in de buurt van New Chum Beach, deze willen we de volgende ochtend bezoeken. De camping heeft een open keuken en op een moment dat wij aan het koken zijn komt het ineens met bakken uit de hemel. Snel alles uitgezet en naar de auto gerend om te schuilen.

De volgende ochtend samen ontbeten en zijn we naar dus New Chum Beach gegaan. Dit strand is zo speciaal omdat je er alleen te voet kunt gaan en ook alleen tijdens laag water. Toen we daar aankwamen moesten we eerst een rivier oversteken, op het strand zelf, vandaar dat je er alleen tijdens laag water heen kan. Vervolgens loop je meer dan een kilometer over de rotsen. Helaas begon het heel hard te regenen, waardoor de rotsen glad werden, dus zijn we snel omgekeerd voor onze eigen veiligheid.

En we zijn naar Coromandel gereden. Na even door de stad te hebben gelopen om te kijken hoe het eruit zag zijn we naar de information site gegaan om te vragen wat leuk was om daar te ondernemen.

Daarna ontmoet ik Jessica. Zij heeft mij via Facebook benaderd om te vragen of ze samen met mij kan reizen. Het is een hele leuke meid en we hebben afgesproken de volgende dag samen verder te reizen.

Aangezien Honey en ik de Pinnacle Track willen gaan lopen en Jessica
graag nog een dag in Coromandel wil blijven, besluiten Honey en ik naar een pig-farm te gaan waar allemaal varkens vrij rondlopen. Zodra ik de auto uit kom ben ik meteen al omringd door varkens.
We hadden gepland hier te lunchen... maar na al die varkens te hebben gezien leek dat niet handig, dus zijn we doorgereden naar een mooie waterval waar we hebben geluncht. Vervolgens zijn we door gereden naar de Pinnacle Track. We hadden in de planning daar rond 15.00 uur aan te komen, maar met de bochtige wegweggetjes en doordat we een uur te laat vertrokken, kwamen we pas rond 17.00 uur aan. Vervolgens moesten we ook nog uitzoeken waar het begin van de Track was en alles inpakken dus vertrokken we om 18.00 uur. Maar ja, het werd al donker en we zouden pas om rond 21.00 uur bij de hut aankomen. Deze hadden we geboekt voor de nacht, dus dan zou al donker zijn. Daarom besloten we terug te gaan.

We kozen voor een camping op het terrein. Het moment dat ik de camping op rij, stop ik even om te kijken naar een goede parkeerplek. Maar door het vele regenen is het grasveld modderig geworden en blijken we vast te zitten. Een Belgisch stel komt ons helpen maar we raken meteen weer vast. En we besluiten het los trekken uit te stellen tot de volgende dag. 's Avonds eten we maar wat brood want het is al 20.00 uur als we kunnen eten, dus heel donker... en vooral veel regen.

De volgende ochtend zijn we aan het ontbijten als het Belgische stel alweer komt vragen of ik nog hulp nodig heb. Dus ruimen we het ontbijt snel op en verplaatsen de auto. Als ik weer op de weg sta ontbijten we gewoon verder.

Vandaag we rijden weer naar het begin van de Pinnacle Track en gaan van start. Het begin is prachtig en we lopen best snel maar op een gegeven moment houdt Honey mij niet meer bij. Even tijd voor pauze dus. Ik stel voor dat Honey voorop loopt zodat ze haar eigen tempo kan aanhouden, maar dat wil ze niet. Dat hield in dat we na een paar minuten weer pauze hielden. Nog steeds wil ze niet voorop lopen, dus houden we snel weer een pauze. Daarna wil ze wel voorlopen. Dit werkt heel goed!

Eenmaal bij de hut is de weg nog verder naar boven. Ik ben nu toch wel heel moe. Vandaar dat ik eigenlijk niet naar de top wil, om vervolgens weer helemaal naar beneden te moeten lopen. Uiteindelijk besluit ik toch mee met Honey mee te gaan. We hebben heel veel trappen op te lopen, er is heel veel wind en niets om je te beschermen. Dan krijg ik ook behoorlijk last van hoogte vrees. Halverwege is een recht stuk met aan een kant een afgrond en dat wordt mij teveel. Dit is echt te hoog en de wind helpt ook niet mee. Dus ik klem mij vast aan een steen en het voelt alsof ik een paniekaanval krijg. Als Honey er is, zeg ik dat ik het niet kan en naar beneden wil. Er lopen een paar mensen naar beneden en Honey vraagt of het nog veel verder is. Zij zeggen van wel maar het uitzicht is hetzelfde als waar we nu zijn dus hier omkeren is niet erg. Dus dat besluiten we. Ze vragen of we nog een foto willen maken maar ik geef aan liever bij deze steen te blijven staan dus maken ze een foto terwijl ik bij de steen sta. Vervolgens ren ik bijna naar beneden. Terug is ook nog vermoeiender. We zijn blij terug bij de auto te zijn en rijden naar de stad waar we Jessica ophalen.

Vervolgens rijden we naar een camping waar we die nacht blijven. We koken met z'n drieën, wat heel gezellig is. We maken wel veel te veel rijst, waar we de dagen daarna nog van blijven eten!